روز اول کاری سال نود هشت ۹۸

(به نام خدا)

سلام بهترینم  سلام  نازنین بانوی  قلبم  .سلام خانم مهندس عزیزم امروز اولین روز کاری در سال جدید بود من که نرفتم  دیگه  خانمی  بعد  از   رفتن تو دیگه  هیچ  دلم  نمیخواد  توی  ان اداره  برم  نازنینم  خیلی  دلتنگتم  هر  سال   روز  اول  کاری  سال  نو  با  کلی  دلخوشی  به امید  دیدنت  میامدم  به امیدی که یک لحظه  ببینم  صورت  زیبای  تو  را  گرچه  تو  سرد  و  بی  تفاوت  بدون  التفاتی  از من  میگذشتی  و  دوست  داشتی  نبینی  مرا  اما  گلم  چه  کنم  زنده  به همان  یک  نگاه  تو بودم   .خانمی  گاهی  میامدی  بدون  حتی  نگاهی  میگذشتی  و  من  میماندم  دنیای  حسرت  اندوه که  چهارده  روز  انتظار  کشیده  بودم  تا  برسه  این  لحظه  یک  نظر  ببینم  چهره  زیبایت  را  اما  بیشتر  اوقات  از  همان  یک  نگاه  هم  محروم  میماندم  میرفتم  توی  کوچه  های  اطراف  اداره  یه جای  ارام  میافتم   بغض  مانده  در  گلویم  را  بیرون  میریختم  دوباره  به  سازمان  باز  میگشتم  گل  من  چه  روز  هایی  را  در  این  چندین  سال  سال  نظاره  گر  بودمچه  روز  ها  که  ساعت  ها  در  پارکینگ  به  تماشای  ماشینت  حتی  دلم  ارام  میشد  و میدیدی  چندین  ساعت  زل  زده  به ماشینت  از  سرم  گذشتهندای  من  اما  امسال  امد  و  من  تو  را  ندیدم  گویی  دیگر  قسمتم  نخواهد  شد  دیدار  گی  رویت  در خانه  نشسته  و  برایت  مینویسم  برای  تو  که  هیچ  وقت  یرچ  نمیکنی  عاشقانه هایم  را  ندا  گلم  رفتی  از  مزاحمت  های  داود  راحت  شدی  خامی  من  منکه  چندین  سال  بود  بفرمده  خودتان  عشقم  را  در  دلم  نگه  داشته  بودم  عزیزم  دورت  بگردم  من  هیچ  وقت  قصد  ازارت  را  نداشتم  اما  مرا  ببخش  غم  دنیا  روی  دلم  میریزه  وقتی  فکر  میکنم  که  با  این  همه  عاشقی   منفور  درگاهت  بودم  نازنینم  چی  میشد  برای  ساعتی  دنیا  میایستاد  تو  فارغ  از  قوانین  گند  دنیا  با  من  عاشق  حرف  میزدی   اجازه  میدادی  منم  برات  حرف  بزنم   خدا  میداند  چقدر  حرف  روی  دلم  سنگینی  میکند  یادمه  وقتی  برای  اولین  مرخصی  بلند  مدت  رفتی  در  آن اداره  برمن  چه  گذشت  وای  خدا  حتی  یاداوریش  لرزه  بر  اندامم  میافکندوقتی  از  خانم  کاظمی  شنیدم  برای  بار  دوم  به  مرخصی  میروید  گویی  دنیا  روی  سرم  خراب  شد  چرا  که  خوب  میدانستم  بدون  تو  در  ان  اداره  لعنتی  چه  بر  روزگارم  خواهد  گذشت    عزیزم  نمیدانی  چه  سال  هایی  واقعا  مصیبتی  را  در  ان  سازمان  داشتم  .ندا  گل  من  یه  کوه  درد  در  سینه  دارم   یاد  چشمان  زیبایت  اشک  را  مهمان  چشمانم  و  بغض  را  به  گلویم  مینشاند.مرا  بخش  خانمی  مرا  بخش  مرا  بخش  عاشقت  رو  سیاهه  که  تو  نبودی  من  در  نبودت  هنوز  زنده   نفس  میکشیدم  .دوستت  دارم 

تنهاترین  مرد  دنیا  فقط  مرد  تو  داود