یکشنبه، بهمن ۷

شعر محبوب گران ناز (دیوان گل حسرت)

محبوب گران ناز

نازم به توای ناز

که تو ناز زمینی

سازم به غمت ای بت تن ناز

که تو نازترینی

گر فتادم ز دو چشمت گله ای نیست

پادشاهی ز رعیت خبرت نیست

ای گران ناز ز چه بحر تو عاشق نشوم

ز چه از بحر نگاه تو شقایق نشوم

مگر از دولت عشق تو نشد حاصل من

که گدای مهر جز تو نشوم

ای گران ناز ز چه بحر تو عاشق نشوم ؟

پیشکش به نگاه ناز محبوبم ندا خانم

چهارشنبه، بهمن ۳

شعر هوای گریه

(( هوای گریه ))

سنگ صبورم امشب هوای گریه دارم

در این شب غمزده یکّه و بیقرارم

نیستی و جای خالیت شده بلای جونم

چیزی نمونده باقی جز آه بی امونم

تو رفتی و یکبار هم یادی ز من نکردی

یادی از این عاشق بی همنوا نکردی

ندیدی و گذشتی از این همه اشتیاق

مسافرم سفر خوش ،گرچه وفا نکردی

تو رفتی و ندیدی من از دنیا گذشتم

به کنج عذّلت غم غریبانه نشستم

نشستم تا بدونی دیوونهء نگاهتم

بعد از تو درب دل را به روی دنیا بستم

نشستم با خیالت تک و تنها بمونم

یک عمر آوازه خونه ناز چشمات بمونم

مرا ببخش نازنین اگر که بی اجازه

عاشق شیدای اون نگاه نازت شدم

اگر که بی اذن اون نگاه پاک و معصوم

دیوانه گرد شهر غریب چشمات شدم

مرا ببخش اگر که دیوانگی کارم شد

دوست داشتن تو تنها دلیل بودنم شد

مرا ببخش که عشقم باعث آزارت شد

یا شاید این بهانه برای رفتنت شد

مرا ببخش و بگذر پایان قصّه اینه

پایان هر روز خوش شبی سرد و غمگینه

ببخش و بگذر از من رسم زمونه اینه

تقصیر از کسی نیست ،کار دنیا همینه

تقدیم به لبخند زیبای پروردگارم

چهارشنبه، مرداد ۲۴

درد دل یک عاشق بعد از فراق پانزده ساله

سلام خانم مهندس عزیزم .سلام شه بانوی قلبم .میدونم یه جوری از یادت رفتم که دیگه شاید اسمم را هم فراموش کرده باشی.بعد از بازنشستگی شما من هم درخواست دادم و چند ماه بعد من هم بازنشسته و خانه نشین شدم .چون ان اداره را بدون شما نمیتوانستم تحمل کنمجایی که بیست سال هر روز روی ماهت را میدیدم گرچه با من سالها بود که حرف نمیزدی اما من به امید دیدن شما زندگی میکردم و محیط خفقان ان اداره دولتی را تحمل میکردم .من ماموریت شرق کشور بودم که یکی از دوستان اطلاع داد شما درخواست بازنشستگی کردی ،خدا میداند مرخصی نگرفته و با حکم فرار و تمرد برگشتم تهران با این امید که شما یک خداحافظی لااقل به من مهلت شندین صدات را بدی که سالها از ان ندای اسمانی محروم بودم اما در کمال بهت ناباوری شما اصلا یادت به من نیفتاد و با همه خداحافظی کردی اما با من بجرم عاشقی نه و من مبهوت فقط رفتنت را تماشامیکردم و روزهای آخر که میدانستم دیگه امیدی برای دیدار روی ماهت نیست از مرگ برای سختر بود چون بعد از آن روزهای طلایی دوستی ، من تنهاترین مرد دنیا شدم و خود خواسته از همه دنیا فاصله گرفتم از سوز فراقت شاعر شدم دو دیوان شعر یکی به نام گل حسرت که تقدیمی به شما بود و دیگری خزان عمر و امروز که برای شما در این وبلاگ مینویسم سه سال از بازنشستگی میگذره امروز با خودم میگفتم اگر خانمم مرا ببیند دیگه قطعا نخواهد شناخت اما در تمام این سالها در لحظه لحظه اش من با عشق شما زیستم همانگونه که گفته بودم دیگه ازدواج نکردم خواستم حالا که به وصال مه بانوی قلبم نرسیدم مومن وار ارباب وفای عشقش باشم .خانم مهندس عزیزم هر بار با دنیا امید میام وبلاگ را سر میزنم به امیدی که شاید شما گذرت اتفاقی به اجا خورده باشد و از احوال پیرمرد عاشقت خبر دار بشی شاید حتی یک سلام برایم پیغام بگذاری اما دریغا گویا تو هیچ وقت مرا سرچ نمیکنی و همه عاشقانه های من با مرگ من برباد خواهد رفت. ای یگانه تاجدار قلبم خیلی بیشتر از ان روزها دوستت دارم و به طبع به سوز فراقت هستیم را سوزانده اما سربلندم که با همه تنهایی ها تنها ماندم تا همیشه عشقت در زندگیم جاری باشد .نازنینم تا ابد در دلم جاودانه ای.

تنهاترین مرد دنیا فقط مرد تو داود

۴۰۳/۵/۲۴

***********************************************

پنجشنبه، اردیبهشت ۶

تقدیم شعر ناخدای خسته

شعر ناخدای خسته

۱۴۰۳/۲/۶ شماره ثبت ۶۵۶۴۸۴

لالا لالا ، بخواب آروم ستاره
که دنیا بی نگاهت سرد و تاره
لالا لالا ، بخواب ای نور دیده
که چشمم چون تو زیبایی ندیده
لالا ،میگم برات تا خوش بخوابی
تو ای ماه فروزان خوش بتابی
لالا،میگم برات از من تو دوری
تو زیباتر ز هر الماس نوری
اگر چه رفتی و دادی به بادم
اگر چه نازنین بردی ز یادم
بدان اینجا یه مرد تنها نشسته
به پای عهد و پیمانی شکسته
یه مردی که یه روز مرد سفر بود
یه دریا دل حریف صد خطر بود
حالا یک ناخدای پیر خسته
چونان یک کشتی بر گل نشسته
حالا هر شب برات لالایی میگم
از عشق و از غم تنهایی میگم
لالا میگم برات تا خوش بخوابی
تو ای ماه فروزان خوش بتابی
لالا لالا لالا لالا لالایی
گل نیلوفرین من لالایی

دیوان گـــــــــــــــل حـــــــــــــــسرت