شب گریه

به نام عشق

سلام خانم مهندس عزیزم .سلام همه امید  این دل نا امیدم

خانمی صبح ۰۰/۹/۳۰   است نمیدانم چشمان زیبایت  بدنیا طلوع کرده یا  هنوز  در خواب نازی نازنینم

خانم خوبم تمام دیشب را بیادت شعر خوندم و تا اول صبح  از فراق چشمانت که دو سال از دیدارش  به

جبر  روزگار  محروم شدم اشک ریختم گلم  منتی نیست  کار  کار عاشق  مناجاته  گل  من  یادت  میاد

میگفتی این عشق هم از جنس عشق  های امروزی است  و به نبودم زود عادت میکنی  خانمم   داره

بیست سال میشه  سابقه عشق   رویاییم  خانمم  هنوز  بعد بیست سال چیزی عادت  نشده  و خیلی از

شبها  را سر در محراب عشق   تو تا صبح  از  فراق  و رفتنت  اشک  میریزم  گل من  ملامت  نمیکنم

اوامرت را  حق داشتی  عشق مرا هم  به چشم  عشق  های  امروزی میسنجیدی   اما من میدانستم که

جنس این عشق  فراتر از فهم خودم بود  چون معشوقش    آسمانی  بود  تو خانمم  اسوه صداقت  و

زیبایی  بودی  که چنین عشقی   اینقددر  زیبا  را رقم  زدی   خانم  مهندسم  میدانم  مینویسم  تو بانوی

نازم  نمیخوانی  اما  به رسم  عاشقی مینویسم  تا شاید سندی باشد  در قیامت   جهت  اثبات   وفای

این عاشق  حقیر  تو گل  ناز  م  ندا  خانم  همه  این اشک ها  همه این شعرها  ــتحفه  ناقابلی است

فقط فدایی  یک  نگاه  شما  هیچ  کار عاشق در حد و اندازه  بزرگی  محبوب  نیست  شاید اگر ۳۰ سال

عاشقی  کنم  بتونم  ان را  به  ناز چشمانت  هدیه  کنم  باقی  آنقدر  حقیرند  که  به چشم شما نمی ایند    شب  زنده 

 داری  میکنم  جهت سلامتی  چشمای  قشنگت  که  کعبه  آمال  عاشقند  هنوز  بعد از بیست  سال 

نتونستم  کاری  سزاوار  هدیه  به معبد  چشمات     انجام بدم  خانمم  میدانم  حرف  های عاشق  را

بیهوده بخوانی   اما  آرزویم  بود  هر  صبح  بدون خستگی  به  به زیارت  چشمات  میامدم  هر  صبح  با  ناز

با  دنیا  آرامش  تو  را  از خواب  بیدار  میکردم  هر  روز  با  یک  جلوه  جدید  با  یک  هنر  عاشق

که  با روز  دیگرش  یکی  نباشد    ناز  چشمانت  را  میکشیدم  تا  چشمان  تو  بر  دنیا  طلوع  کند  میدانم 

شاید از  این گفتارها  بخندی  اما  زنگی  عاشق  فدای  خنده هات  قسمتم  نشد  تا مسیر  دنیا  را

  سزاوار  همراهی  با  تو  شوم اما  بدون  کوچکترین  شکی  همانطور  که  عشقم  بانو  از  جنس  دیگر  بود  

بخدا  تمام  عمر  ناز  کشیدنت   را هم  اگر  لایق  بودم  انقدر  با صفای  عاشقی  میکردم  که  هعیچ

روزش  با روز  دیگرش  برابر نبود  خانمم  تو  را  قسم  به  این  عشق  باور   کند  اگر  دنیا  دوباره  برسد 

و من  وفادار   به  انروز  خواهم رسید  اگر   مرا  انجا لایق بدانی  انوقت  بهت  ثابت  میکنم   که

لیاقتم  اگر  کامل  شود  و  بدرجه  یبالای  عشق  تو برسم  زندگی  برایت  مهیا  میکنم  که هیچ  با تجربه های

این دنیا  قابل  سنجش  نباشد  صبح تاشب ناز چشمانت  را میکشم  بدون  خستگی  نه نازی از جنس

 این دنیا  که میدانم   از آن سیری  نازی  از جنس  عشقی  که عاشقش   در  فراق  تو  چشمانش

از اشک شبانه  بی سو  شده  نمیگذارم  حتی  کوچکترین  غمی  به  محراب  نگاهت  نزدیک  شود 

خانمم شرمنده ام  که تو نبودی  من  از فراق  تو  هنوز  زنده ام   اگر  ده  دنیا  بگرد  و  مرا  به

نوکری  چشمانت  نبذیری  امید  میبندم  به  دنیای  یازدهم  اگر  در  همین  دنیا  لایق 

نوکری  چشمانت  نصیبم  میشد  به چشمانت  قسم  که نمیگذاشتم  حتی  از  یک  موضوع 

سرورم  ناشادمان  گردد  روی  چشمام  برای همه  عمر  جا  داشتی  و  بدون ملاحظه  و خستگی  نوکری

تو را بی  شک  میکردم  تا  لحظه ای  حتی  دل سرورم  ناشاد  نشود  لایق نشدم بانو  و گرنه  دنیایی

برایت  خلق  میکردم  جدا  از  چیزی  که  تجربه  کردی  این  ها  را  به بشتوانه  عشقم   عرض  میکنم 

خانم  مهندس  عزیزم  دلتنگ چشماتم  تو  را به نام  روحانیت  قسم  روزی  چند  دقیقه  بجای  من

آن چشم ها  را نگاه کن  ای کاش میدانستی فراق چشمانت  چگونه  جوانی ام  را  بیر  کرده  منتی  نیست 

ان  هم  هدیه  به  بیشگاه  نگاه  شماست  خانمم  میدانم  شاید از نوشته هایم  بخندی  و در

  نظرت  مضحک  جلوه  کند اما  به کلام نازنینت  دوری  چشمانت  سفید  کرد  موهایم  را  در  عرض

  دو  ماه گلم  چشمی  که قرار  باشه  تو را نبیند  به  چه  کار من  بیاید  امیدوارم  آنقدر  اشک  بریزد  تا سفید        

بی  نور  شود  گوش که قراره صدای  سرورم  را نشنود  همان  به  کر شود  بانو  روزی  در  قیامت 

بیشکش میکنم  همه وجودم را به درگاه  نگاهت  ببین  قول میدهم  روزی  کههمگان  حیران 

از قبر برمیخیزند   بدان  من  دربدر  نگاه  تو  هستم  بدان اولین  امیدم تویی  جایی  که  همه  حیرانند

ببین بانو  چند سال  را در آن  روز  به مسلخ  عشق  تو  تقدیم  خواهم  کرد   به این  امید  انجا  لایق  عاشق  تو  شوم 

ای  کاش سرورم  همسرت  میدانست  چه  گوهری  را  در خانه  دارد  ای کاش  که  حتما  قدر  میداند 

یادت  میاد بهت  میگفتم  واسه من آقایی نوکری تو نازنینم گلم  ببین  از  دوری  چشمانت 

آتش  به  جان  خود  دارم  اما  حتی  فکر  یککدم  دورادور  به  حریم حرم  تو نزدیک  شدن را

هم   به خود اجازه  ندادم  تا  بدانی تا باور  کنی سوختم  اما  به  حریم  تو  حتی  نزدیک  هم  نشدم   بانو

نازنینم  خیلی  نوشتم  گرچه  دنیا  حرف  دیگر  بر دل دارم    .سرورم  بانوی  نازم

عاشقانه  های  حقیر ترین  نوکر  توست  داود  تو  فقط  مرد  خودت  بانو به  قد  دنیایی 

دوستت دارم  عزیزم  بیش از این چیزی نمیگویم  امیدوارم تو حرف  هایم  را از  نا گفته  هایم 

خود بخوانی  گلم  بخش   که  اشک  مهلتم  ندادبیش از این  بگویم   فقط با خدا \یمان بستم اگر تو

به من دهد هیچ گاه کلامی  کمتر از سرورم نشنوی نازنینم  و چنان زندگی زیبایی بریت بسازم

که هیچ دو روز یکسانی نداشته باشی نازنینم  

مرد تنهای تو فقط مرد تو داود